Nathan Mooij
Iedereen heeft een zintuig dat het sterkst ontwikkeld is. Voor de een is het geur, voor de ander is het gevoel, en weer een ander blinkt uit in gehoor. Zonder dat iemand het je vertelt kun je het zelfs ontdekken: let maar eens op. Voor sommigen mensen blijkt het al uit de manier waarop ze ook letterlijk communiceren. Als iemand zegt: “dat klinkt mij wel goed in de oren”, of altijd spreekt in ” ik weet het niet, het voelt gewoon niet goed”, dan kun je al een voorkeur ontdekken.
Voor mij was dat zicht, kijken, zien. Ik zag dingen voor me, kreeg inzichten bij vraagstukken, zie dingen anders, en zie ze voor me (ook met mijn ogen dicht). Ik leerde makkelijk met hulp van een fotografisch geheugen, leerde voor fotograaf, kwam in de optiekwereld uit en werkte voor een grote stichting die mensen in de derdewereldlanden hielp aan zicht. Altijd werd ik verliefd op het eerste gezicht. Verliefd op ogen en uitstraling. Oog voor alle details en tegelijk het grote geheel zien.
Vrienden deelden vaak dat ze zich gezien voelden door me. Geef me een vrije avond en ik vul het met kunst, lezen en met name juwelen van films.
Ooit gaf een sjamaan me mijn totem. De steenarend, bekend om zijn extreme zicht en helikopterview. Eigenlijk draait mijn leven om alles wat visueel is.
Al ruim tien jaar houdt dit vraagstuk me bezig
Ooit vertelde iemand me over de verschillende eigenschappen van hersenen. En kort erna zag ik zo’n mooie illustratie van twee hersenhelften, de een exploderend van kleur en de ander strak en netjes zwart-wit. De ene helft verwerkte de rationele info en de andere hersenhelft verwerkte de emoties, de creativiteit.
Ik dacht meteen: Er is bewijs, ik ben een rechterhersenhelfttype!
Optiekbranche
In de optiekbranche, waar ik inmiddels naast mijn fotografie ook werkte, leerde ik weer iets nieuws.
Ogen waren gekoppeld aan een hersenhelft en het lichaam werd in helften aangestuurd door de hersenen. En over de ogen was relatief weinig bekend en wat ik vond sprak elkaar ook nog wel tegen. Maar ik had er een idee bij en wilde het “zien met mijn eigen ogen”.
Stuurt mijn creatieve rechterhersenhelft mijn rechteroog en na het kruis mijn hart, en logischerwijs mijn linkerhand aan? Links schrijvenden worden ook vaak gekoppeld aan creativiteit. Kijk naar Da Vinci en andere beroemde linkshandigen.
Oogconnectie
Mijn open blik zorgde ervoor dat ik ook in de spirituele hoek mijn informatie ging zoeken over het oog en specifiek over zien. Over oogcontact en connectie.
Via Maori’s uit New-Zealand, het derde oog, medicijnmannen en een bijzondere geestelijke “moeder” ontdekte ik dat er meer is dan men kan zien.
Zelf was ik al iemand die veel contact maak door oogcontact en mensen lees. Wat opviel en werd bevestigd was dat als je innig oogcontact maakt met een geliefde of dierbare je elkaar oprecht aankijkt, in één oog, nooit twee.
Waarom maakten we onderbewust daar een keus? Hebben we een connectie oog, zit achter één oog de persoon die je zoekt? Zien we iemands ware persoon daar? Misschien de ziel?
Boek
Ik verdwaalde inmiddels jaren in een wirwar van theorieën, ervaringen, spiritueel en wetenschappelijk, mooie mensen, mooie ogen, mooie fotografie en mooie reacties op de beelden en de verhalen die ik erover vertelde. Neurologen, oogartsen, optometristen, opticiens, sjamanen, gelaatsdeskundigen en trauma-psychologen lieten allemaal hun meningen los op het project.
Het kon niet anders dan uitgewerkt worden in een boek. En door de reis heen veranderende het doel. Ik wilde niet meer een theorie bewijzen of vastleggen, ik wilde een platform in de vorm van foto’s aanreiken waarbij men zelf een conclusie kan trekken over wat ze zien.
– Nathan Mooij –
